بخش بیوتکنولوژی

بیوتکنولوژیست توسعه تکنیکهای جدیدی را در بیولوژی مولکولی، ژنتیک مولکولی، دستکاری جنین، کشت بافت و سلول جستجو میکند. در دامپزشکی فناوری بر پایه بیوتکنولوژی پتانسیل عظیمی برای تولید واکسنها، آنتی بادیها، داروهای بیوتکنولوژیکی و کیتهای تشخیصی دارد که در پیشگیری، درمان یا تشخیص بیماریهای عفونی در دامهای اهلی، طیور، حیوانات خانگی، حیوانات وحشی و ماهیها کاربرد دارند. علاوه بر این، توسعه بیولوژی مولکولی امکانات عظیمی را درآزمایشگهای تشخیصی دامپزشکی که به طور سریعی رو به گسترش اند، ایجاب میکند. توالی تک رشته ای DNA درجه بالایی از دقت را در تشخیص و کنترل گونه ها و زیرگونه های میکروارگانیسمهای بیماریزا ایجاد میکند. تکنولوژی واکنش زنجیره ای پلیمراز ویژگی تشخیصی بالایی دارد. از این رو نه تنها روشهای مولکولی حساسیت و ویژگی بالایی در تشخیص دارند، بلکه به طور معناداری تفسیر دادهای مورفولوژیکی و بیولوژیکی را کاهش میدهند. بیوتکنولوژی میتواند برای آماده سازی واکسنهای نشانگذار برای تعیین ایمنیت موجود در حیوانات به واسطه بیماری یا ایمینیت تولید شده به واسطه واکسن مورد استفاده قرار بگیرد و همچنین در تولید آنتی ژنهای توکسین و عوامل تنظیمی ایمنی به کار میرود. تستهای تشخیصی با منشا بیوتکنولوژی در پیداکردن عوامل به وجودآورنده بیماری در حیوانات و رصد دقیق بیماریها برای برنامه های کنترل بیماری در سطح زیرگونه، نژاد و غیره کمک میکند. هنگامی که بیماریهای اپیدمیک در جمعیتهای حیوانی بروز میکنند پیگیری منشا بیماری برای کنترل موثر آن مهم است. این کار از طریق تکنیکهای اپیدمیولوژی مولکولی همانند توالی یابی نوکلئوتیدهای DNA ممکن می شود. همچنین توسعه تکنولوژی ژنومیکس (دانش بررسی ژنها) و پروتئومیکس (دانش بررسی ساختار و عملکرد پروتئینها) اثر معناداری برروی مراحل اولیه توسعه دارویی دارد. از این رو تکنولوژیهای DNA نوترکیب وارد کشف داروها و تمامی رشته های توسعه و ساخت نوکلئوتیدها و پروتئینهای درمانی شده است.

اعضای بخش:

1. دکتر معصومه فیروز امندی